Búin að prófa að fara í kirkju

Ég get ekki sagt annað en að tíminn líði ekkert smá hratt hérna, þar sem ég er núna búin að vera í Malasíu í 77 daga. En finnst samt enganveginn þetta hafa verið svo langur tími.
En ég ætla bara að koma mér beint að efninu.
 Á laugardaginn fór ég með indversku vinkonu minni henni Angelinu í kirkju, en hún er semsagt kaþólsk. En ég fór til hennar um 2 leytið, og höfðum við rosalega lítið að gera nema að sitja og spjalla, og þar sem að mamma hennar talar ekki ensku og skilur ekkert í ensku þurfti hún alltaf að vera að þýða á milli. En það var samt svo krúttlegt að sjá hvað mamma hennar var rosalega ánægð að hafa mig í heimsókn. En til að drepa tímann aðeins á meðan við vorum að bíða þangað til við gætum farið að gera okkur til fyrir kirkjuna fórum við smá út og hún sýndi mér akurinn sem er rétt hjá húsinu hennar og svo fórum við líka í heimsókn til frænku hennar sem talar mjög góða ensku.  En allir í fjölskyldunni Angelinu voru rosalega forvitnir að vita allt um mig svo ég fékk ófáar spurningar þann daginn. En áður en við fórum aftur heim til Angelinu ákvað frænka hennar að gefa mér fullt af armböndum sem að myndu passa við kjólinn sem ég átti að fara í þegar við færum í kirkjuna, og verða þau geymd sérstaklega þangað til ég kem heim sem minning.
En þegar við komum aftur heim til Angelinu þá gátum við loksins farið að gera okkur til. Og ég verð að segja að ég er enþá að venjast því að það sé bara rosalega sjálfsagður hlutur að fólk fari bara í sturtu hérna hjá nánast hverjum sem er.  T.d. um daginn þegar ég fór í brúðkaup með fjölskyldunni minn voru gestir í veislunni bara að baða börnin sín í miðju brúðkaupi. Fannst það mjög skrítið.
En svo ég haldi nú áfram að þá fór ég sem sagt í sturtu heima hjá henni, og fannst mér það frekar skrítið, sérstaklega þar sem það er ekki „venjuleg“ sturta þarna, heldur bara svona stór fata eða bali með vatni í og svo litíll pottur sem að maður notar til að ausa yfir sig vatni. Og þetta vatn verður að duga fyrir alla!

Svona eru sturturnar í mjög mörgum húsum í Malasíu

Svo notar maður pottinn til að ausa yfir sig vatni

En þegar þessari blessuðu sturtuferð var lokið þá fór ég bara í það að gera mig til, klæða mig í fínu indversku fötin sem að Angelina lánaði mér og gera hárið á mér til og svo fékk ég rosalega fín blóm í hárið líka sem að mamma hennar hafði búið til.
Til að fullkomna dressið fékk ég líka svona punkt á milli augnanna og þá var ég tilbúin til að halda í messuna.
Þar sem þetta var kaþólsk messa og meðal annars á malajísku eða indversku skildi ég bara nákvæmlega ekki neitt hvað væri í gangi, en fylgdi bara Angelinu og gerði eins og hún. Og svo kom að altarisgöngunni, og þegar ég átti að fá oblátuna spurði presturinn mig hvort ég væri kaþólsk og ég sagði bara eins og er, nei ég væri lúthersk og þá tók hann oblátuna til baka og gaf mér bara blessun í staðin. Svo afþví að þetta var ekki venjulegur dagur í kirkjunni að þá fóru allir út og löbbuðu einhvern hring með kerti.
Eftir að messan borðuðu svo allir saman, og fengum hrísgrjón með kjúkling á bananalaufblaði. Var frekar skrítið en samt ótrúlega mikil upplyfun að prófa að borða af laufblaði, en þetta er víst mikið gert hérna.
Þarna vildu allir tala við mig og spurja mig endalausra spurninga. Hvað ég myndi heita, hvaðan ég væri, hvar ég myndi búa og hvað ég væri að gera í Malasíu voru mjög algengar spurningar.

Tilbúin í Indverska dressinu

Ég og Angelina

Kirkjan

Ég við altarið

Þegar ég kom svo heim fékk ég að vita að það væri ekkert vatn heima. Væri einhver bilun í gangi svo við kæmumst ekki í sturtu. Og þar sem að klukkan var svo margt og ég var jú búin að fara í sturtu hjá Angelinu var þetta allt í lagi. En svo kom sunnudagurinn og ekkert vatn enþá. Og ég get sagt ykkur að þetta var held ég versti dagur lífs míns! Guð minn góður. Þetta var skelfilegt. Og þennan dag var líka alveg sérstaklega heitt. Svo við enduðum á því að gista á hóteli bara svo við kæmumst í sturtu!
Mánudagurinn var svo bara frekar rólegur þar sem að það var frí í skólanum. Get ekki sagt að ég haf verið að hata það. Hef reyndar heldur ekkert farið í skólann alla vikuna þar sem að bekkurinn minn er búinn að vera í prófum svo ég hefði bara setið og beðið eftir að fara heim svo ég fékk bara að vera heima í staðin. Sem er bara búið að vera freeekar nice. Gat sofið til að verða 11 í staðin fyrir að vakna klukkan 6 í skólann.
Á þriðjudaginn fór ég svo í afmæli til einnar stelpu í bekknum. Og ég get ekki sagt annað en að mér finnist afmælin hérna frekar skrítin. Þar sem að fólk kemur bara, stoppar í svona hálftíma. BTW bara til að borða og fer svo. En þetta var samt rosalega gaman og eins og vanalega fékk ég rosalega margar spurningar frá öllum í afmælinu.

Í afmælinu Misyu

Dagurinn í dag er svo bara búinn að vera líka frekar rólegur, er bara búin að vera heima að hafa það kósý. Er reyndar búið að rigna frekar mikið svo það er búið að vera frekar kalt í dag. Já ekki nema 25°og mér er búið að vera kalt. Já þið lásuð rétt. Mér er kalt hérna í 25° hita þar sem að vanalega er í krinugm 40°hiti yfir daginn og kringum 32° á kvöldinn.
En núna er ég bara að horfa á fótbolta með bapak og hlusta á hann lesa uppúr ensk-íslensku orðabókinni minni og það er bara nokkuð góð skemmtun. T.d. er hann að reyna að segja þakka þér fyrir en það hljómar eins „fakka fér fyr“ haha voðalega skemmtilegt. Hann fann samt eitt sem honum fannst auðvelt að segja „ vekjaraklukka“.
En þar sem ég er víst að fara í skólann á morgunn og á laugardaginn þá er þetta komið gott í bili.
- Hafrún

Myndin sem ég var búin að lofa af nýja hárinu

Prinsinn mætti í skólann..

Jáá.. Ég held áfram að hafa alveg helling að gera. En svo ég byrji einhverstaðar að þá var skóli hjá mér á laugardaginn seinasta.. Já.. á LAUGARDEGI! get ekki lýst því hvað ég varð hissa þegar þau sögðu mér að ég ætti að vakna klukkan 6 til að gera mig til fyrir skólann. En það var samt enginn venjulegur skóladagur þar sem við vorum að halda uppá Hari raya í skólanum sem þýddi enginn skólabúningur þann daginn heldur voru allir bara í sínu fínustu baju kurnung.
Dagurinn byrjaði samt bara eins og venjulegir skóladagar. Vakna klukkan 6, hoppa í sturtu, borða og klára að gera mig til fyrir skólan og leggja svo af stað um 7 leytir. Þegar komið er í skólann stillum við okkur upp í raðir og syngjum þjóðsönginn og múslimarnir fara með bæn og svo er stundum talað við okkur.. um eitthvað sem ég skil ekki enþá. En þar með lauk því venjulega þann skóladaginn. Og við tók hjá mér að bíða og bíða. Og halda aðeins áfram að bíða eftir ekki neinu! Já við gerðum voðalega lítið sérstakt yfir daginn annað en að sitja bara og tala saman og svo var borðað aðeins og svo haldið smá áfram að bíða og svo bara farið heim. En það sem að voru teknar margar myndir af mér þann daginn.. Já núna veit ég sko hvernig frægafólkinu líður það er alveg á hreinu! En það voru allir að koma til mín og spurja hvort þeir mættu taka myndir af mér og brosið var orðið vel frosið þegar ég loksins kom heim.

Tælensku stelpurnar sem langar alltaf svo mikið til að geta talað við mig, en þora því ekki því enskan þeirra er ekkert rosalega góð.

En um kvöldið tók svo hleðslutækið á tölvunni minni uppá því að deyja, svo sunnudagurinn var tekinn í það að fara til Alor Setar og kaupa nýtt þar sem að ég held ég gæti ekki verið án þessarar elsku hérna úti. Og auðvitað kostaði það varla neitt bara eins og allt hérna eða einar litlar 60 RM sem er í kringum 2600 kr.
Þegar ég kom svo aftur heim með fjölskyldunni frá Alor setar kíkti ég aðeins út með vinkonu minni, og það var í fyrsta skiptið sem að ég fór eitthvað út bara með krökkum úr skólanum og ég get ekki sagt annað en að það hafi verið nokkuð góð tilfinning. Ekki það að mér líki illa við það að vera alltaf með fjölskyldunni, heldur bara að finna að manni sé treyst og ég þurfi ekki alltaf að hanga á eftir þeim.
Á mánudaginn og þriðjudaginn gerði ég ekkert annað í skólanum en að vera að æfa með kórnum þar sem að konungssonurinn (prinsinn) ætlaði að koma í skólann til okkar á miðvikudeginu. Og það átti allt að vera rosalega flott og fínt og fullkomið fyrir hann. Og það var rosalega gaman að vera á æfingum fyrir þetta því þar eignaðist ég fleiri vini :)
Miðvikudagurinn rann svo loksins upp með tilheyrandi tilhlökkun og spenning. Held ég hafi bara satt best að segja alldrei verið jafn hress í skólanum hérna eins og ég var þennan daginn :p En þegar komið var í skólann þurftum við eins og oft áður að byrja á því að fara að bíða.. og bíða pínulítið lengur. Spenningurinn var svo mikill í hópnum að það var enganveginn hægt að fá hann til að hafa hljótt. En svo loksins kom að stóru stundinni.
Okkur var hleypt inn í salinn og við fórum í það að koma okkur fyrir svo loksins labbaði prinsinn inn og dagskráin byrjaði. Allir byrjuðu á að svona hálf hneigja sig fyrir honum eða setja hendurnar saman og vísa upp í loftir og setja þær á nefið og hneigja sig svo aðeins fyrir honum.Við sungum svo 2 lög, eitt sem að ég var alveg búin að læra textann á og var þvílíkt stolt af mér að kunna utafnaf þar sem hann var á Malajísku. Og svo sungum við líka skólasönginn sem ég er alveg að verða búin að læra :D Þegar kórinn var svo búinn með sitt prógram fórum við út og röðuðum okkur í 2 raðir sitthvoru megin við innganginn og biðum eftir að prinsinn kæmi út svo við gætum gert svona salam við hann og konuna hans. Og skólastjórinn í skólanum vildi endilega að ég væri fyrst svo prinsinn myndi örugglega taka eftir því að það væri skiptinemi í skólanum. Get ekki sagt að það hafi verið lítið stressandi, þar sem við áttum líka að segja einhverja setningu sem ég veit ekki alveg hvernig er skrifuð og var alls ekki auðvelt að muna. En allavega, þegar prinsinn kom og var að heilsa mér að þá varð hann soldið hissa að sjá mig og spurði mig hvort ég væri í þessum skóla, svo ég held að hann hafi munað eftir mér síðan ég hitti hann fyrst sem var bara frábært :D.
Á fimmtudaginn byrjaði ég svo loksins í nýju tímunum mínum, en ég held að það hafi ekkert rosalega góð áhrif á bekkinn sem að ég er með í þeim tímum því það er enginn lærdómsfriður! En gengur samt miklu betur að læra enskuna fyrir mig með þeim heldur en með bekknum mínum svo það er allavega eitt sem er betra. Hef samt ekki enþá farið í Bahasa Melayu (Malajísku tíma) með form 2 eins og ég mun gera, þar sem alltaf hefur eitthvað komið uppá þegar ég hef átt að vera í þeim tímum.
Dagurinn í dag var svo rosalega rólegur bara, fór í 2 tíma held ég, gat samt lagt mig líka á meðan að ég var að bíða eftir að fyrsti tíminn byrjaði, já ég held ég bíði rosalega mikið í þessum skóla. Svo var verið að kveðja einhvern kennara sem er að fara að kenna í öðrum skóla svo það fóru allir í salinn í skólanum og voru að hlusta á ræður, en ég skildi svo mikið sem ekkert hvað var í gangi en Angelina (vinkona mín) reyndi að útskýra fyrir mér eins og hún gat. Svo fékk þessi kennari fullt af gjöfum, er ekki frá því en hann hafi fengið fleiri gjafir heldur en ég fæ á jólunum! Og þá var skóladagurinn bara búinn.
Fór þá bara á einhvern matsölustað með bapak ( komst að því í dag að ég er víst alltaf búin að skrifa þetta vitlaust en þetta er samt sagt bapa) og fékk ég hrísgrjón og kjúkling eins og oft áður.
Seinnipartinn rúlluðum við svo til Alor Setar og er ég núna bara stödd á hóteli að hafa það kósý með litlu systir minni hérna á meðan restin af fjölskyldunni er einhverstaðar að hlusta á einhverjar ræður með fullt af öðrum múslimum.
Á morgun fer ég svo í fyrsta skipti í messu hérna, en ég er að fara með Angelinu og er ég að verða rosalega spennt. Hún lét mig fá Indverskföt sem ég á að vera í og þetta hljómar bara allt rosalega spennandi og ég segji ykkur betur frá því í næsta bloggi :)
En eitt sem mér finnst ótrúlega fyndið í skólanum er hvað strákarnir reyna oft mikið til þess að ná athygglinni minni. Já það er oft margt reynt. Og mér dettur sérstaklega ein indversk strákagrúbba í skólanum í hug þegar ég fer hugsa um það, en alltaf ef að þeir sjá mig fara þeir að veifa eða kalla hæ til mín. Svo var það í dag í skólanum að ég sat með Angelinu og fleiri indverskum stelpum að þeir löbbuðu framhjá okkur og var þvílíkt horft á mig og brosað. En svo urðu ferðirnar alveg áberandi margar framhjá okkur og alltaf horfðu þeir þvílíkt vel og brostu haha. Eitthvað sem ég held að maður myndi ekki lenda í á Íslandi.
En þetta er komið gott í bili.. nokkrar myndir handa ykkur svona í lokin.
- Hafrún

Kökurnar sem voru borðaðar á Hari raya í skólanum

Tilbúin og ofurspennt að fara í skólann á miðvikudaginn þegar  prinsinn kom í skólann, Er btw komin með svona merki með nafninu mínu svo ég þarf ekki lengur að stafa það fyrir öllum! :D

Svona eru fötin sem að konurnar biðja í.. alveg eins og eyrnapinnar!

Ég og Nora á hari raya

Ein af mörgum hópmyndunum sem að voru teknar af mér þennan daginn

Í þessari byggingu er stofan mín

Fullt af krökkum að syngja þjóðsönginn

Inní einni slæðubúðinni

Alltaf nóg að gera!

Já.. Á morgun eru komnir 2 mánuðir síðan ég lenti í Malasíu. Ég veit ekki alveg hvert tíminn hefur farið, en eitt er víst að hann hefur flogið áfram.
Það hefur ótrúlega margt gerst hjá mér síðan ég bloggaði seinast og ég hef upplyfað mikið af nýjum hlutum.
Svo ég byrji nú bara á föstudeginum, að þá var sjálfstæðisdagur Malasíu eða „Merdeka“ eins og hann heitir hérna og var hann haldinn núna í 55 skipti. Þennan dag var frí í skólanum, og í staðin fór ég með bapa inní Kangar (sem er bær hérna hliðiná, tekur svona sirka 15 til 20 min að keyra þangað frá húsinu mínu) og þar var dagurinn haldinn mjög hátíðlegur.
Þegar við komum var gatan öll afgirt og uppá gangstéttinni öðru megin var búið að setja upp svona eins og partýtjald eða svoleiðis, og undir því sátu konungurinn og konan hans, og svo prinsinn og konan hans, og svo fleira fólk sem ég veiti eiginlega ekki alveg hvað var að gera þar. En ég semsagt stóð á gangstéttinni beint á móti þeim og á miðri götunni var fullt af hvítklæddum hermönnum (eða ég held allavega að þetta hafi verið hermenn) sem voru með byssur. Og þegar ég sá byssurnar þá varð ég smá hrædd, en svo þegar þeir byrjuðu að stappa eitthvað niður og færa byssurnar til varð ég enþá hræddari.
Svo var rosalega fín skrúðganga, bara frekar löng og var ég orðin mjög þreytt í löppunum að krjúpa á gangstéttinni og horfa á, á meðan hún var. En ég veit ekki alveg hvað sumt fólkið var að gera í henni, en svo komu hermenn og hermannabílar og löggur og löggubílar líka.
Hermennirnir settust svo bara eiginlega hliðiná mér, og ég varð soldið smeik þá því þeir voru allir með rosa stórar byssur.
Bapa var svo að fara að vera í einhverju atriði þarna svo hann þurfti að bíða með hópnum sínum, og þar sem stelpurnar ákváðu að sofa frekar út heldur en að koma með okkur sat ég þarna bara alein, sem var alveg fínt svosem, eini gallinn við það var að ég skildi ekkert hvað var í gangi eða afhverju þetta fólk var að labba í þessari skrúðgöngu.
En það var samt mjög gott að fá að vera pínu ein svona hérna, hef held ég ekki áður fengið að gera neitt svona ein, svo maður er farinn að finna að það sé aðeins farið að treysta manni meira.

Hvítu hermennirnir, þarna hinumegin sat svo konungurinn og prinsinn

Malasíu fáninn

Fólk í skrúðgöngunni

Konungurinn og prinsinn

Skvísur í hernum

Þegar við komum svo aftur heim var farið í það að hlaða bílana, því næst á dagskrá var að fara til Penang og gista á hóteli þar yfir helgina.
Laugardagurinn var svo tekinn snemma, vaknað klukkan 8 og farið niður á stönd í smá sólbað. Kíkti svo í sundlaugina aðeins með Ixoru og svo var farið á svona uppblásið dót sem að er dregið á eftir bát (veit ekki hvað þetta heitir) og var það alveg fínt.
Um hádegið voru svo allir tilbúnir til að fara í brúðkaupið, allir komnir í fín baju kurung og sparibrosið komið á. Þá var ekki annað í stöðunni en að setjast aftur uppí bíl og halda af stað. Held að bíltúrinn hafi tekið eitthvað um 1 til 1 og hálfan klukkutíma áður en við vorum komin á staðinn.
En vaáá! Þetta er svo allt öðruvísi heldur en brúðkaupin heima á Íslandi.
Veislan var haldin úti undir tjöldum og sátu allir bara á svona plaststólum, en svo var rosalega flottur sófi og flott í kringum hann þar sem hægt var að taka myndir af sér með hjónunum. Og svo langborðið þar sem þau sátu var líka rosalega flott.
Við stoppuðum samt ekkert rosalega lengi þarna, borðuðum eiginlega bara og fórum svo aftur á hótelið.
Restin af deginum var svo bara tekin frekar rólega. Ég kíkti í sundlaugina aftur með Ixoru og svammlaði þar um í örugglega hátt í 2 tíma. Svo um kvöldið var bara kíkt í eitthvað moll, en ég var svo uppgefin eftir daginn þannig ég ákvað bara að fylgja bapa á eitthvað kaffihús og setjast þar niður og bíða eftir skvísunum, en það var víst lokað svo ég fékk bara tutti frutti ís í staðin, ekki leiðinlegt það!
Þegar átti svo að fara og fá sér kvöldmat stoppuðum við hjá Subway og ég bara gat ekki sleppt því að fara og fá mér að borða þar, svona líka því mammy og bapa vildu borða á staðnum hliðiná, svo það var í lagi. En þetta var bara í annað skiptið sem ég sá Subway hér í Malasíu en fyrra skiptið var í Kuala Lumpur, svo þetta er ekkert alveg í næst húsi við mig.

Þarna var brúðkaupið haldið

Ég og brúðurin.. Hún var btw í geeðveikum kjól!

Ég, Fatin og Iman

Sunnudagurinn var líka tekinn snemma, vaknað klukkan 8 til að fara niður í morgunmat og svo í sundlaugina. Leið bara eins og ég væri á spáni. Fór svo og keypti fullt af póstkortum því þau eru ekki til í bænum mínum, svo já gott fólk, þið gætuð farið að fá póstkort þegar ég nenni að fara að skrifa á þau og setja þau í póst. Ég var búin að pakka flest öllu dótinu mínu niður svo ég átti bara eftir að skella mér í snögga sturtu áður en við tjékkuðum okkur út, en eins og svo oft áður var ég samt tilbúin fyrst þrátt fyrir að hafa verið lengi í sundlauginni og þurfti þar að auki að bíða eftir öllum hinum.
Við fengum okkur svo að borða á Indverskum stað. HJÁlP! Hvað maturinn er sterkur þar, hélt ég væri aðeins farin að venjast sterka matnum hérna, en greinilega ekki miðað við þetta! Munnurinn á mér varð bara ónýtur eftir þetta.
Svo var haldið af stað heim, en í staðin fyrir að keyra yfir einhverja risa stóra og langa brú, tókum við ferju yfir vatnið sem var frekar skondið en ótrúlega skemmtileg upplyfun. Og voru fullt af bílum í henni og svo líka fólk sem var ekki á bílum. En ég og Ixora og bapa fórum út úr bílnum okkar og vorum að skoða útsýnið og þetta var rosalega flott.

Inní ferjunni

Önnur ferja sem við mættum á leiðinni

Í gær var svo bara venjulegur skóladagur , nema það var þó eitt betra við hann heldur en alla hina skóladagana. En ég fékk nýja stundatöflu svo ég get loksins hætt að sofa bara í tímum. Já hingað til hef ég gert voðalega lítið annað en að sofa í öllum tímum nema ensku! Svo þetta var orðið alveg tímabært. En ég er s.s. að fara í ensku og malajísku með krökkum sem eru 14 ára. Veit reyndar ekki alveg afhverju ég er að fara í ensku með þeim, en ef þetta verður eitthvað alltof létt þá bið ég bara um að breyta aftur. Get samt ekki sagt annað að ég sé bara fegin að fá loksins að gera eitthvað, þótt að ég eigi ekki eftir að læra neitt af því, bara svo lengi sem að ég þarf ekki að láta mér leiðast allan daginn í skólanum. Og svo vonandi fer ég núna að læra tungumálið hraðar þegar ég fer að læra það með yngri krökkum. Svo fæ ég að fara í stærðfræði með 4 bekk, en það eru held ég krakkar sem eru 16 ára. Svo þetta er allt saman farið að líta aðeins betur út.
Í gærkvöldi fór ég svo með Iman og Fatin í klippingu og litun, og varð hárið á mér ekki alveg eins og ég vildi. En það verður bara að hafa það, það vex aftur svo þetta ætti að vera í lagi. Get samt ekki neitað því en að það er eiginlega miklu þæginlegra að fara hérna í litun og klippingu. Allavega á stofunni sem að ég fór á í gær. Var ótrúlega þæginlegur stóllinn sem að maður lá í þegar það var verið að skola á manni hárið og allt gert voða rólega. Samt ekki kannski beint fínasta stofa sem ég hef farið á, en klárlega sú ódýrasta! Bæði litun og klipping kostað rétt um 3700 kr. Hvað er það eiginlega! :D

En hérna eru svo nokkrar svona furðulegar staðreyndir og nýjir hlutir sem ég er að upplyfa hérna:
- Þegar konurnar eru að biðja, eru þær með svona stóra slæðu yfir höfuðið og lýta þær eiginlega út eins og eyrnapinnar.
- Það notar eiginlega enginn bílbelti hérna, og á 120 – 140 Km/h get ég ekki neitað því að ég sé smá hrædd í bílnum
- Þegar fólkið fer í veislur, kemur það, borðar, og fer. Og stoppar yfirleitt ekki lengi
- Það snýst allt um að borða hérna, svo ég kem mjög líklega svona 20 kg þyngri heim.
- Fólk er alltaf á seinustu stundu með allt.
- Fólkið hérna mætir eiginlega alltaf of seint.
- Ef þau segja að við séum að fara einhvert og gefa mér tímasetningu, þýðir það oftast að þau byrja að gera sig til á þessari tímasetningu svo ég er alltaf tilbúin langt á undan öllum.
En þetta er komið gott í bili. Þangað til næst.
- Hafrún Ýr.